Het is uitzonderlijk een avondvergadering want zaterdag is het de dropping, dus onze leiding gaat zondagvoormiddag even moeten bekomen.
Het is vrijdagavond. Halloween is al lang gepasseerd. Dat kan je niet schelen. Het laat je koud. Je wil griezelen en wel nu. Je wandelt richting je favoriete chillspot: Huis Aleydis. Onderweg groet een uil je zoals uilen dat zo goed kunnen. ‘Oehoe’ roept ie. Het is de Bosuil. Hij huilt na alweer een zoveelste verloren wedstrijd. We wijken af. De klokken van het Rumolduskerkje doorbreken de stilte, maar ze klonken zelden zo kil. Een dikke laag mist hangt over gans het parochiepleintje. Plots hoor je een ijzige gil.